Roadtrip!

Daar zijn we weer! Het is een flinke tijd geleden dat er hier iets is gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat er in Zweden niets meer gebeurd. Zo hebben we onder andere een geweldig festival met als hoofdacts Afrojack, DVBBS en de in Zweden immens populaire Veronica Maggio en het duo Maskinen meegemaakt, genaamd Brännbollsyran. Dit was tijdens ’s werelds grootste brännboll toernooi, wat heel spannend klinkt. Dat is het echter niet, omdat het vooral een Zweedse nationale sport is. Het is een soort van mix tussen honkbal en softbal, met een aantal aangepaste regels, heel leuk om een keer gezien te hebben. Overdag op vrijdag en zaterdag was dan het toernooi zelf, en in de avond begon het festival. Dit zou echt een van die dingen kunnen zijn om volgend jaar of over 2 jaar nog een keer voor terug te keren naar Umeå, zo gaaf was het. Verder zijn er op een paar geweldige feestjes en een heerlijk weekje in Nederland niet veel noemenswaardige dingen gebeurd de afgelopen 2 maanden, maar daar gaat verandering in komen. Alwin en ik gaan namelijk morgen 8 dagen lang een roadtrip maken door het land. We wilden dit allebei al sinds we hier waren en een paar weken geleden hebben we een route uitgestippeld van ongeveer 3300 km waarbij we onder andere nog verder (ja het kan nog verder) naar het noorden gaan en ook een dagje Noorwegen meepikken. Toen is het echte plannen en regelen begonnen. Dit kostte nogal wat moeite, met een hoop drama met de creditcard en het regelen van de auto en hostels, maar de auto staat inmiddels voor de deur, de koffers zijn ingepakt en de wekker staat. Leuk feitje is dat sinds Alwin nog geen rijbewijs heeft, ik alle kilometers achter het stuur mag zitten (feest!), maar dat betekent niet dat hij lekker kan gaan slapen want dan weet hij wat hem te wachten staat (denk aan nagellak, glitter etc). We nemen een videocamera en een fotocamera mee dus er zal veel beeldmateriaal gemaakt worden en daar zal ook wel het een en ander van hierop komen te staan.

Hierna is het voor ons beide nog een week of 6 voordat we hier klaar zijn, terwijl het nog steeds voelt alsof we hier net zijn. Het einde is echter al weer in zicht. Vooral sinds vandaag onze begeleider uit Nederland langs is geweest en er ook al gesproken is over het afronden van de stage, wat het wel heel definitief maakt allemaal. Dit is echter allemaal niet om nu over na te denken, eerst maar eens heelhuids weer terugkomen over een week.

Ciao!